Ciąża jest bardzo ważnym i niezwykle niejednorodnym etapem, który u każdej kobiety zachodzi w innych okolicznościach i z innym nastawieniem. To pewne, że jest przeżyciem wyjątkowo intensywnym i mającym wpływ na nasze zdrowie nie tylko fizyczne, lecz także psychiczne…
Jak twierdzi J. Raphael-Leff, ciąża to „(…) proces, w którym zmianom rozwojowym ulega tak płód, jak i kobieta”[1]. Ciąża to trudny okres dla kobiety. Na kobietę oddziałują wtedy czynniki biologiczne (hormony), psychologiczne (emocje) i społeczne (środowisko).
Poczęcie dziecka związane jest z przeżywaniem przez kobietę bardzo nasilonych emocji. Często są to przeciwstawne uczucia:
- „szczęścia i strachu;
- oczekiwania i niepewności;
- wiary i wątpliwości;
- ufności i niedowierzania”[2].
Różnice w psychice ciężarnej można wyróżnić na podstawie wieku przyszłej mamy. Młode kobiety przeważnie odczuwają lęk i obawy przed świadomością posiadania dziecka, zwłaszcza jeśli jest to ciąża nieplanowana. Nieprzystosowanie do nowej roli może objawiać się depresją, brakiem radości czy zniechęceniem[3].
W innej sytuacji są kobiety, które przekroczyły 30-ty rok życia. Posiadają ustabilizowaną sytuację materialną oraz zawodową, są gotowe na poczęcie dziecka, a ich związki są trwałe i co najmniej kilkuletnie. W sytuacji poczęcia dziecka odczuwają radość, natomiast rzadko zdarzają się stany depresyjne i przygnębienie[4].
Pomimo ogromnej radości związanej z urodzeniem dziecka, wiele jednak kobiet doświadcza okresowej depresji po urodzeniu dziecka. Są to okresy trudne i cząsto wymagają interwencji specjalisty.
[1] Bielawska-Batorowicz E., Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice 2006, Wydawnictwo Śląsk, s. 111.
[2] Kościelska M, Trudne macierzyństwo, Warszawa 1998, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, s. 38.
[3] Bielawska-Batorowicz E., Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice 2006, Wydawnictwo Śląsk, s. 121.
[4] Bartosz Bogna., Doświadczanie macierzyństwa. Analiza narracja autobiograficznych, Wrocław 2002, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, s. 52
